Καιρό τώρα λέμε τα ίδια και τα ίδια. Αναμασάμε τα προβλήματα μας. Έχουμε γίνει τα καλύτερα μυρηκαστικά του κόσμου που δεν μπορούν να υψώσουν το ανάστημα τους. Φοβόμαστε και χτίζουμε τη ζωή γύρω από τους φόβους μας. Και μετά τι; Τι παθαίνουν αυτοί που δεν φοβούνται;
Νομίζω πώς αυτή τη βδομάδα έχει ειπωθεί ό,τι ήταν να ειπωθεί. Δεν υπάρχει κάτι επιπλέον.
Τι παραπάνω να πεις σε μια χώρα που πλέον φοβάσαι να περπατήσεις, φοβάσαι να μιλήσεις;
Τι παραπάνω να πεις σε μια χώρα που θεωρεί φυσιολογικό να σκοτώνει τα παιδιά της;
Τι παραπάνω να πεις σε μια χώρα που η εκτελεστική της εξουσία δίκασε, εξέδωσε απόφαση και την εκτέλεσε;
Δεν έχεις, δεν έχω κάτι παραπάνω να πω...
Μας έχουν εξαναγκάσει σε τόσες θυσίες, για ένα ευρώ που είναι απλά ένα νόμισμα. Την ίδια στιγμή χρεωνόμαστε το ένα πρόστιμο πίσω από το άλλο για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Την ίδια ώρα οι χουντικοί και καταπατητές των ανθρώπινων δικαιωμάτων οδύρονται πάνω από τον τάφο του τελευταίου συμβόλου τους.
Τι άλλο να πεις; Πόσες ζωές πρέπει ακόμα να καταστραφούν; Πόσα πρόσωπα να χαραχθούν; Πόσες αντοχές έχουμε ακόμα;
Λυπάμαι που ζω σε αυτή τη χώρα. Ντρέπομαι που αποκαλώ τον εαυτό μου άνθρωπο. Εκνευρίζομαι που περπατώ στο δρόμο και φοβάμαι.
Σας φοβάμαι όλους εσας που ακόμα κάθεστε, που ακόμα αναμασάτε τα ίδια και τα ίδια. Σας φοβάμαι που ακόμα δεν έχετε καταλάβει τη Χούντα στην οποία ζούμε.
Σας φοβάμαι γιατί ξέρω πώς κανένας δε θα σηκωθεί τελικά από τον καναπέ του. Σας φοβάμαι γιατί δεν καταλαβαίνετε. Για όνομα του Θεού, υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα δεν έχουν μάθει τι έχει συμβεί, που συνεχίζουν να βγαίνουν και να διασκεδάζουν χωρίς να ξέρουν τι συμβαίνει στη χώρα μας. Που πιστεύουν ό,τι όλα πάνε καλά.
Κι εμείς ακόμα εδώ, να φοβόμαστε και να ελπίζουμε και να παλεύουμε και να προσπαθούμε. Ίσως να τα καταφέρουμε, ίσως και όχι. Αλλά τουλάχιστον δεν είμαστε συνένοχοι στο έγκλημα που συντελείται αυτή τη στιγμή. Τουλάχιστον προσπαθούμε.....
Υ.Γ. Σίγουρα το παρόν θα ήταν πιο πλήρες αν μπορούσα να συμμαζέψω το μυαλό μου. Αλλά ως συνήθως δε μπορώ. Κι ότι με βοηθούσε να το συμμαζέψω πλέον δεν υπάρχει πια.
