Όταν ο Φούσκας συνάντησε την Άριελ

Το Αριελάκι, όταν ήρθε σπίτι μας

Πριν δυόμισι χρόνια ο αδερφός μου μου έφερε ένα γατάκι. Ένα γατάκι που παραλίγο να πνιγεί στη βροχή, όμως ήταν τυχερό και τα κατάφερε. Πέρασε μια βόλτα από τη φιλοζωική και κατέληξε σπίτι μου. Κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι, μέσα στη ντουλάπα, πάνω στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Έζησε τρεις μετακομίσεις, στη μία κοντέψαμε και να τη χάσουμε. Της μάθαμε να κάνει "μάου" κι έτσι παραλίγο να χάσει το όνομά της. Μαλώνουμε για το ποιος θα κάτσει στην καρέκλα του γραφείου μου και δυστυχώς έχει βρει την αγαπημένη της θέση να κοιμάται, πάνω μου... Την βρήκαν στο νερό, κι έτσι έγινε Άριελ, σαν τη μικρή γοργόνα, αλλά δεν της αρέσει να κάνει μπάνιο...

Δε ξέρω αν είναι τυχερή. Τα λεφτά δε φτάνουν για την ακριβότερη και καλύτερη τροφή, κι εγώ δεν είμαι ο πιο ταχτικός άνθρωπος του κόσμου. Όμως έχει ένα ζεστό κρεβατάκι να κοιμηθεί, κάποιον να της φιλάει τα μουσούδια και μια αγκαλιά να γουργουρίσει. Και την αγαπάω, νομίζω πώς μ' αγαπάει κι αυτή.

Πριν από ένα χρόνο μια παρέα από φίλες, βρήκε στο δρόμο μια κούτα με 5 γατάκια και τη μαμά-γάτα.Η γάτα γέννησε και θεώρησαν καλό να την πετάξουν στο δρόμο, μέσα στο κρύο. Τα κορίτσια μάζεψαν τη γάτα και προσπάθησαν να χαρίσουν τα γατάκια. Το ένα πέθανε, το άλλο το έδωσαν στη φιλοζωική, την κατάμαυρη Χιονάτη την κράτησε η κοπέλα που τα βρήκε, τον μικρό σκανδαλιάρη Πρινσάκο τον πήρε η κολλητή μου κι ένα γλυκούλης ρούχλας γατούλης πήγε κάπου που τον φρόντιζαν και τον αγαπούσαν.

Και πώς εμπλέκεται η οικονομική κρίση της χώρας με δύο άτυχα γατάκια; Η κοπέλα που κράτησε τη Χιονάτη, έμεινε άνεργη, οι συνθήκες την οδήγησαν σε κατάθλιψη, και μια μέρα πέταξε το γατάκι στον ακάλυπτο, να είναι μόνο του και να πεινάει και να κρυώνει. Από τον ακάλυπτο το μαζέψαμε εμείς, κι έτσι η Χιονατούλα βρήκε τον αδερφούλη της στο σπίτι της κολλητής μου. Δε ξέρω αν είναι τυχερή σε ένα σπίτι με άλλα δύο γατάκια, αλλά είναι πιο τυχερή από το να έμενε στον ακάλυπτο να κρυώνει. Δεν είναι;

Ο Φούσκας όταν ήρθε σπίτι μας

Κι ο μικρούλης ρούχλας γάτος; Είχε βρει μια καλή οικογένεια. Τον πρόσεχαν. Όμως δεν έβρισκαν δουλειά, κι έτσι μια ολόκληρη οικογένεια έπρεπε να φύγει στη Γερμανία. Να μεταναστεύσουν σε μια άλλη χώρα, να βρούνε δουλειά ώστε να επιβιώσουν. Το γατάκι όμως δε μπορούσε να φύγει. Πού να πάει άλλωστε; Έτσι ήρθε σε εμάς. Να κάνει παρέα στην Άριελ. Για όποιον δε θυμάται η μικρή γοργόνα του Ντίσνεϋ, είχε παρέα το Φούσκα, το ψάρι. Κι η μικρή γατούλα μου βρήκε το δικό της Φούσκα. 

Δε ξέρω αν είναι τυχερά. Καλά καλά δε ξέρω αν θα μπορέσω να τα κρατήσω ή θα πάνε στο χωριό να ζεσταίνονται μπροστά στο τζάκι. Ξέρω όμως ότι έχουν κάποιον να τα αγκαλιάζει, να τα χαϊδεύει, κάποιον να κοιμούνται πάνω του και να γουργουρίζουν στα πόδια του. Κάποιον να τα νοιάζεται και να τα αγαπάει. Έχουν πολλά παραπάνω πράγματα από πολλούς συνανθρώπους μας σήμερα. Γιατί μπορεί η αγάπη και η φροντίδα είναι ανεκτίμητης αξίας, αλλά μπορούμε πάντα να τα δώσουμε τόσο απλόχερα, χωρίς καμία προσπάθεια, αρκεί να θέλουμε....