Μονόγραμμα

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί

Απαράλλακτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλη και με πόρτα μικρή

Έχω ρίξει στ’ άπατα μιαν ηχώ

Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό

Και μισή να σε κλαίω στον Παράδεισο

Κι έτσι απλά με εφτά στίχους ο Ελύτης μας περιέγραψε την αγάπη…

Κι εμείς, έτσι απλά, χωρίς καν να το καταγράψουμε κάπου, φροντίσαμε να τη χάσουμε.

Πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει. (Σοφοκλής) 

Αλλά πώς στο καλό μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου χωρίς ανθρώπους;