Κατά καιρούς περνάει μεγάλο χρονικό διάστημα που για διάφορους λόγους αδυνατώ να γράψω έστω και μισή λέξη. Μετά επανέρχομαι. Δριμύτερη ή όχι, ο καιρός θα δείξει...
Στο θέμα μου.
Για τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης πολλά έχουν γραφτεί. Άλλα είναι υπερβολικά, άλλα πάλι όχι.
Μου άρεσε όμως πολύ ένα απόσπασμα που διάβασα στη lifo, το οποίο, ανάμεσα στα άλλα, έγραφε το εξής:
Το πιο σημαντικό με το
ίντερνετ νομίζω είναι που μας δίνει την ευκαιρία, όχι να
αυτολογοκριθούμε αλλά να σκεφτούμε δύο φορές τη μαλακία που μας έρχεται
στο κεφάλι πριν την πούμε. Και στο ίντερνετ δεν τη λέμε. Την γράφουμε!
Πηγή: www.lifo.gr
Το πιο σημαντικό με το ίντερνετ νομίζω είναι που μας δίνει την ευκαιρία, όχι να αυτολογοκριθούμε αλλά να σκεφτούμε δύο φορές τη μαλακία που μας έρχεται στο κεφάλι πριν την πούμε.
Επειδή τον τελευταίο καιρό, για διάφορους λόγους, έχω ασχοληθεί πολύ με ανθρώπους που μάλλον δεν το σκέφτονται δεύτερη φορά, έχω καταλήξει σε μια κατάταξη των χρηστών, οι δύο πιο ενοχλητικές της κατηγορίες παρουσιάζονται παρακάτω.
1. Οι ερωτευμένοι, χωρισμένοι και πολλαπλώς πληγωμένοι (ή έτσι νομίζουν)
Σύμφωνα με τις στατιστικές, το 33% περίπου των ζευγαριών, επιλέγει να χωρίσει μέσω facebook. Κι αν το ποσοστό αυτών που θα επέλεγαν να γνωρίσουν και να κάνουν σχέση με κάποιον μέσω διαδικτύου είναι μάλλον μικρό, το ποσοστό αντιθέτως αυτών που χρησιμοποιούν το facebook για να τα ξαναβρούν ή για να παρακολουθήσουν τη ζωή του πρώην συντρόφου τους, είναι σχιζοφρενικά μεγάλο.
Έτσι βλέπουμε φωτογραφίες, βίντεο, check-in, που μόνο σκοπό έχουν να "βάλουν στη πρίζα" το πρώην έτερο ήμισυ. Ή να το φέρουν πίσω. Σε μεγάλο βαθμό, ακούς συχνά ολόκληρες παρέες να συζητάνε για το τραγούδι που ανέβασε χθες το βράδυ ο αντίδικος και το τι ήθελε να πει. (Δεδομένου δε του ύφους των τραγουδιών, μαλλον δε θέλει να πει τίποτα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.)
Κάπου εκεί βέβαια αναρωτιέσαι, γιατί βρε πουλάκι μου δεν παίρνεις ένα τηλέφωνο, να τα πείτε, να ηρεμήσετε κι εσείς κι εμείς που δεν αντέχει άλλο Παντελίδη η αρχική μου σελίδα; ε; ε;
2. Οι μισούντες αλλήλως
Έχω κάνει πολλές φορές πρόσφατα την κουβέντα "τι θα συμβεί αν το μίσος που φαίνεται στο Ιντερνετ, βγει προς τα έξω". Νομίζω πώς αυτό θα είναι τρομακτικό. Αυτή τη στιγμή στο διαδίκτυο εξελίσσεται ένας πόλεμος. Πόλεμος ιδεών και νοοτροπιών. Σε αυτό τον πόλεμο, κανείς δεν έχει δίκιο. Όχι γιατί έχουν όλοι άδικο, αλλά γιατί, όπως και να το κάνουμε, αν διεκδικείς το δίκιο σου με λάθος τρόπο, κάπου το χάνεις...
Πέτυχα προχθές, μέσω jungle-report, μια αναφορά στο προφίλ κάποιας κυρίας της ΝΔ, που με έκανε απλά να τρομάξω. Ούτε λίγο, ούτε πολύ η κυρία, που πληρώνεται από τα χρήματα του ελληνικού λαού, ζητούσε τη κεφαλή μας επί πίνακει, απλά γιατί διαφωνεί μαζί μας. Να πεθάνουμε, όπως οι παππούδες μας στο Γράμμο και στο Βίτσι. Ας της πει κάποιος ότι εμείς είμαστε περήφανοι για τους παππούδες μας. Ο μόνος λόγος που φοβόμαστε να ακολουθήσουμε την πορεία τους, είναι ο φόβος ότι μετά θα βγουν κι άλλοι σαν αυτή, ότι ο θάνατος μας θα είναι επί ματαίω...
Εδώ πας να ακούσεις ένα τραγούδι, και ξαφνικά ξεπετιέται σαν την κομμένη κεφαλή κάποιος οπαδός της Μαύρης Νύχτας (δε θυμάμαι που το διάβασα, αλλά πολύ μου άρεσε), ο οποίος θα μαλώνει με κάποιον απόγονο του Γράμμου που το μόνο που θυμάται είναι τα κονσερβοκούτια... Και δε λέω, μπορεί ιδεολογικά να κλίνω προς τα αριστερά, αλλά ποτέ δε συμπάθησα τις κάθε είδους βωμολοχίες και απειλές από όπου κι αν προέρχονται... Με τρομάζει το τι θα συμβεί αν οι απειλές πάψουν να εκτοξεύονται μόνο στο διαδίκτυο και αρχίσουν να πραγματοποιούνται στο δρόμο...
Εν κατακλείδει, τι είναι πιο δύσκολο; Να σκέφτεσαι ή να γράφεις; Στο δημοτικό παλιά μπορούσαμε να τα κάνουμε και τα δύο, ενίοτε και ταυτόχρονα. Οι σημερινοί ενήλικες, μάλλον έχουν ξεχάσει να σκέφτονται...
Υ.Γ. Ο τίτλος είναι κατά το ήμισυ δανεικός :Ρ
Το πιο σημαντικό με το
ίντερνετ νομίζω είναι που μας δίνει την ευκαιρία, όχι να
αυτολογοκριθούμε αλλά να σκεφτούμε δύο φορές τη μαλακία που μας έρχεται
στο κεφάλι πριν την πούμε. Και στο ίντερνετ δεν τη λέμε. Την γράφουμε!
Πηγή: www.lifo.gr
Το πιο σημαντικό με το
ίντερνετ νομίζω είναι που μας δίνει την ευκαιρία, όχι να
αυτολογοκριθούμε αλλά να σκεφτούμε δύο φορές τη μαλακία που μας έρχεται
στο κεφάλι πριν την πούμε. Και στο ίντερνετ δεν τη λέμε. Την γράφουμε!
Πηγή: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου