Μια εβδομάδα σε νάρκη

Τελικά καλά μου έκατσε αυτή η εβδομάδα. Εισπνοή τη Δευτέρα το πρωί, εκπνοή την Παρασκευή το βράδυ. Μια χαρά... Γιατί αν είχα χρόνο, διάθεση κι επαφή με την πραγματικότητα, θα έπρεπε να σχολιάσω όλα αυτά τα βαρυσήμαντα που συνέβησαν. Κίνηση που θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην πτώση των μαλλιών μου, που θα ήταν μεγάλο κρίμα καθότι είμαι μικρό κορίτσι ακόμα!!!

Αρχικά να σας πω, μετά βαθύτατης θλίψης και μεταμέλειας, ότι έχω διαβάσει βιβλία της Δημουλίδου. Αφενός γιατί ήμουν μικρή κι αφετέρου γιατί είχα (κι έχω ακόμα) την κακιά συνήθεια να διαβάζω ότι πέφτει στα χέρια μου. Βέβαια η συγκεκριμένη συγγραφέας (και μερικές άλλες που της μοιάζουν) μ' έχουν κάνει ως ενήλικη να αποφεύγω το ράφι στο βιβλιοπωλείο με τους Έλληνες σύγχρονους λογοτέχνες. Προτιμώ ξένη λογοτεχνία ή κλασσικούς, αν και στα αζήτητα, Έλληνες συγγραφείς. Παρόλο που ότι ήταν να ειπωθεί γι' αυτό το θέμα έχει ήδη ειπωθεί, με κίνδυνο να γίνω κουραστική, θέλω απλά να προσθέσω πώς το βιβλίο είναι ο δρόμος που σε οδηγεί σε μέρη που δεν έχεις πάει. Ο καθένας έχει δικαίωμα να διαλέξει το δρόμο που του ταιριάζει...
(Αρκεί να μη βάζει εμπόδια στο δικό μου δρόμο)

Επίσης, με κίνδυνο να φάω ξύλο, θέλω να σχολιάσω πώς εγώ μπορώ να αποδεχτώ τη μηδενιστική λογική του Παναγιώταρου, υπό όρους. Ναι, ο Σκορτσιανίτης δεν είναι Έλληνας κύριε Παναγιώταρε. Άρα δε θα είναι Έλληνες και τα παιδιά του συμβουλευτή σας Μπαρμπαρούση ο οποίος απ' όσο ξέρουμε δεν έχει παντρευτεί Ελληνίδα. Ή μήπως το DNA ενός Χρυσαυγίτη είναι τόσο ισχυρό, που δεν έχει σημασία με ποιον διασταυρώνεται (sic),  αυτό θα υπερισχύσει (βοήθεια μας);

Κατά τ' άλλα, μας φάνηκε υπερβολική η αντίδραση της Κανέλλη, που κατέρρευσε από το κακόγουστο (sic) αστείο του ΣΚΑΙ. Το οποίο δεν ήταν μόνο κακόγουστο, δεν ήταν καν αστείο. Η βία και η έκφραση της δεν είναι αστείο. Όταν ένας άνθρωπος έχει υποστεί βία σε οποιαδήποτε μορφή της, δε σηκώνει αστεία και πλάκες πάνω σε αυτό. Αυτό θα έπρεπε να εξυπακούεται. Πόσο μάλλον όταν ο ΣΚΑΙ, για αδιευκρίνιστους λόγους, απέφυγε να κάνει αστειάκι στο Μιχαλολιάκο...

Τέλος, νομίζω πώς όλοι αυτοί στη Χρυσή Αυγή και στις παραφυάδες τις πρέπει να σταματήσουν άμεσα τα ναρκωτικά, τους πειράζουν! Μα είναι δυνατόν, στην εθνική εορτή για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Πόλεμο ενάντια στο φασισμό, να αποκαλούν ανθέλληνες τους εχθρούς του φασισμού; Να επαναλάβω και από εδώ λοιπόν τη διαφορά ανάμεσα στο όρκο των ταγματασφαλιτών και στον όρκο του ΕΑΜ δηλώνοντας ρητώς πώς αν οι Χρυσαυγίτες είναι Έλληνες, εγώ σαφέστατα δεν είμαι. Δε δέχομαι να μοιραστώ τη χώρα μου που αγαπώ με τέτοιου είδους "ανθρώπους"...

Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΗ:
"ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά των Γερμανικών.
Στρατιωτικών Αρχών."

Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΕΑΜΙΤΗ:
“Ορκίζομαι ότι θα αγωνιστώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση, ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας.
Για την περιφρούρηση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του. Για τον σκοπό αυτό θα υπακούω στις πράξεις και αποφάσεις της ΠΕΕΑ και θα εκτελώ ευσυνείδητα και πειθαρχικά τις εντολές και οδηγίες των ανωτέρων μου και θα αποφεύγω κάθε πράξη που θα με ατιμάζει σαν άτομο και σαν αγωνιστή του ελληνικού λαού”.